Cambodia
Blijf op de hoogte en volg Pam
29 Mei 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Hoi alweer!
Een beetje heel erg laat maar dat mag de pret niet drukken..
Cambodia, 5 weken ‘’alleen’’, een nieuw land, nieuwe plaatsen en weer een hele nieuwe ervaring stond op me te wachten. Altijd weer even wennen, maar uit ervaring inmiddels altijd weer bijzoner op zijn eigen manier. Van Bangkok vloog ik naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Niet verwacht, maar toch echt waar leerde ik zo snel als dat iedereen zei dat het zou gaan nieuwe mensen kennen. De eerste 5 dagen heb ik dan ook doorgebracht met mijn Engelse, Amerikaanse, Australische, Japanse, Duitse en Chineese vrienden. Met mijn Engelse vriend ben ik naar de Killingfields en S21, de gevangenis, geweest. Dit was heel indrukwekkend en ook redelijk heftig. Door middel van een koptelefoon werd het verhaal verteld en dit terwijl je op de precieze plekken was van de moorden. Heel bijzonder..
Het mooie vond ik wel te zien dat alle backpackers, of je nou voor het zuipen kwam, de stranden of de cultuur, iedereen vond het bezoekje aan the killingfields heftig. Iets wat zeker blijft hangen dus en vooral iets wat je laat beseffen dat het niet van zelfsprekend is dat je bent waar je nu bent. Na ook nog een dagje cultuur te hebben gesnoven bij Grand palace, was het tijd om Phnom Penh af te sluiten. Met de wel 10 verschillende nationaliteiten zijn we op stap gegaan. Na een gezellige start in de rooftop bar zijn we naar een andere club gegaan en begon ik me toch aardig af te vragen waarom twee Duitste jongens zich inmiddels al 5 keer aan me hadden voorgesteld. Het antwoord kwam natuurlijk niet zo maar en na heel wat drankjes hebben ze me dan toch verteld dat ze me in Australie al hadden leren kennen. OEPS… Ook hier is de wereld soms klein dus.
Na Phnom Penh was het tijd voor Sihanoukville en Koh Rong, een kustplaatsje en een eilandje onder Cambodja. In Sihanoukville heb ik met Nina afgesproken, die ik in het vliegtuig naar Cambodja al had leren kennen. Nina en ik zouden samen naar Koh Rong gaan en dus zaten we na twee dagen Sihanoukville op de boot naar Koh Rong. Dit was echt voor mij even een geniet momentje. Met een heerlijk muziekje in besefte ik dat ik nu al anderhalve week alleen in Cambodja was maar nog geen minuut echt alleen ben geweest. ‘’Met een lach op mijn gezicht zat ik op de boot’’ staat dan ook in mijn dagboek. Met een heerlijk gevoel op Koh Rong aangekomen en met goeie moed een hostel gaan zoeken. Helaas ging dit niet over rozen. Op het hele eiland viel de elektriciteit ‘s avonds van 11 uur tot ‘s ochtends 7 uur uit. Wat betekent: Geen ventilator, geen water en geen licht. Maar daarentegen wel: ratten. En dan spreek ik niet over 1 rat, maar over zo’n 8 stuks. Voor de Pam-kenners onder ons, dat betekent huilend in een hoekje. Het eiland moest wel heel mooi worden, wilde ik hier dus blijven. Toch, uiteindelijk, gek genoeg, was dit eiland het waard om te blijven (mits er een ander hostel vrij was). Zo gezegd, zo gedaan, 3 keer verhuisd. Bij het 3e hostel waren dan gelukkig geen ratten, maar was ik natuurlijk wel de gelukkige met een kakkerlak in mijn bed. En eerlijk? Het deed me natuurlijk wel iets (gillend de kamer uitrennen) maar minder dan ik had verwacht.
De mooie stranden, de relaxte sfeer, koningsdag, snorkelen, zeevissen, zwemmen met de waterbuffel en een tripje naar Longbeach hebben Koh rong de moeite waard gemaakt om te blijven. Het is een van de mooiste eilanden die ik tot nu toe heb gezien en ik ben blij dat ik niet na nacht 1 weer op de boot terug ben gegaan. Na 5 dagen slecht slapen was het wel tijd om het prachtige eiland te verlaten en om met mijn duitste vrienden (vanuit Australie ;)) naar Kampot te gaan.
Van Kampot wist ik niet wat ik kon verwachten. Iedereen had verschillende meningen en de enige manier om er achter te komen is easy: er zelf heen gaan. Met Marco en Joe, de 2 duitsers, ben ik naar Kampot gegaan. Veel was er niet in Kampot. We hebben een marktje bezocht waar mensen ons aankeken alsof we van een andere wereld kwamen en je raadt het al, op ons gemak voelden we ons niet. Terug naar onze Bungalow aan het water in de jungle. Geen muren, geen ramen, alleen een bed met klamboe en een rieten dakje op palen. Ik persoonlijk vond het heel erg leuk. Net zoals dat ik het heerlijk vond dat er in Kampot niks te doen was. De mannen waren wat minder enthousiast over het rustige Kampot en zijn dus na de eerste nacht vertrokken naar Vietnam. Zoals ik al zei, ik vond het heerlijk. Een boekje lezen, dagboekje schrijven en vooral niet te sociaal hoeven doen. Na twee dagen helemaal zen te zijn geworden vond ik het dan ook wel goed geweest en was het tijd voor iets nieuws: Siem reap.
Onderweg naar Siem reap heb ik een tussenstop van 2 dagen in Phnom Penh gemaakt. Hier heb ik met twee Nederlandse meisjes een partyboattrip over de Mekong gemaakt. Leuk feessie, precies wat je verwacht van een boottrip: drankjes, muziek, leuke mensen en een boot. Niet meer niet minder. Na deze dagen was het dan tijd voor Siem reap.
Siem reap staat bekend om Ankor wat, de eeuwen oude tempels. Populair was het om de tempels te gaan bekijken met zonsopgang. Samen met Nina, Vera, Saskia en een duitse jongen hebben we dit gedaan, want ja he, het was populair.. En inderdaad, het was prachtig. Heel bijzonder. Veel verschillende tempels gezien, en allemaal uniek. Het einde van Siem reap betekende het einde van Cambodja. Het bijzondere Cambodja!
Vanaf Siem reap zou ik terug vliegen naar Bangkok en zou mijn laatste stop nu echt beginnen. De fullmoon, Sterre en mijn vlucht naar huis wachtten op me…
Een beetje heel erg laat maar dat mag de pret niet drukken..
Cambodia, 5 weken ‘’alleen’’, een nieuw land, nieuwe plaatsen en weer een hele nieuwe ervaring stond op me te wachten. Altijd weer even wennen, maar uit ervaring inmiddels altijd weer bijzoner op zijn eigen manier. Van Bangkok vloog ik naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Niet verwacht, maar toch echt waar leerde ik zo snel als dat iedereen zei dat het zou gaan nieuwe mensen kennen. De eerste 5 dagen heb ik dan ook doorgebracht met mijn Engelse, Amerikaanse, Australische, Japanse, Duitse en Chineese vrienden. Met mijn Engelse vriend ben ik naar de Killingfields en S21, de gevangenis, geweest. Dit was heel indrukwekkend en ook redelijk heftig. Door middel van een koptelefoon werd het verhaal verteld en dit terwijl je op de precieze plekken was van de moorden. Heel bijzonder..
Het mooie vond ik wel te zien dat alle backpackers, of je nou voor het zuipen kwam, de stranden of de cultuur, iedereen vond het bezoekje aan the killingfields heftig. Iets wat zeker blijft hangen dus en vooral iets wat je laat beseffen dat het niet van zelfsprekend is dat je bent waar je nu bent. Na ook nog een dagje cultuur te hebben gesnoven bij Grand palace, was het tijd om Phnom Penh af te sluiten. Met de wel 10 verschillende nationaliteiten zijn we op stap gegaan. Na een gezellige start in de rooftop bar zijn we naar een andere club gegaan en begon ik me toch aardig af te vragen waarom twee Duitste jongens zich inmiddels al 5 keer aan me hadden voorgesteld. Het antwoord kwam natuurlijk niet zo maar en na heel wat drankjes hebben ze me dan toch verteld dat ze me in Australie al hadden leren kennen. OEPS… Ook hier is de wereld soms klein dus.
Na Phnom Penh was het tijd voor Sihanoukville en Koh Rong, een kustplaatsje en een eilandje onder Cambodja. In Sihanoukville heb ik met Nina afgesproken, die ik in het vliegtuig naar Cambodja al had leren kennen. Nina en ik zouden samen naar Koh Rong gaan en dus zaten we na twee dagen Sihanoukville op de boot naar Koh Rong. Dit was echt voor mij even een geniet momentje. Met een heerlijk muziekje in besefte ik dat ik nu al anderhalve week alleen in Cambodja was maar nog geen minuut echt alleen ben geweest. ‘’Met een lach op mijn gezicht zat ik op de boot’’ staat dan ook in mijn dagboek. Met een heerlijk gevoel op Koh Rong aangekomen en met goeie moed een hostel gaan zoeken. Helaas ging dit niet over rozen. Op het hele eiland viel de elektriciteit ‘s avonds van 11 uur tot ‘s ochtends 7 uur uit. Wat betekent: Geen ventilator, geen water en geen licht. Maar daarentegen wel: ratten. En dan spreek ik niet over 1 rat, maar over zo’n 8 stuks. Voor de Pam-kenners onder ons, dat betekent huilend in een hoekje. Het eiland moest wel heel mooi worden, wilde ik hier dus blijven. Toch, uiteindelijk, gek genoeg, was dit eiland het waard om te blijven (mits er een ander hostel vrij was). Zo gezegd, zo gedaan, 3 keer verhuisd. Bij het 3e hostel waren dan gelukkig geen ratten, maar was ik natuurlijk wel de gelukkige met een kakkerlak in mijn bed. En eerlijk? Het deed me natuurlijk wel iets (gillend de kamer uitrennen) maar minder dan ik had verwacht.
De mooie stranden, de relaxte sfeer, koningsdag, snorkelen, zeevissen, zwemmen met de waterbuffel en een tripje naar Longbeach hebben Koh rong de moeite waard gemaakt om te blijven. Het is een van de mooiste eilanden die ik tot nu toe heb gezien en ik ben blij dat ik niet na nacht 1 weer op de boot terug ben gegaan. Na 5 dagen slecht slapen was het wel tijd om het prachtige eiland te verlaten en om met mijn duitste vrienden (vanuit Australie ;)) naar Kampot te gaan.
Van Kampot wist ik niet wat ik kon verwachten. Iedereen had verschillende meningen en de enige manier om er achter te komen is easy: er zelf heen gaan. Met Marco en Joe, de 2 duitsers, ben ik naar Kampot gegaan. Veel was er niet in Kampot. We hebben een marktje bezocht waar mensen ons aankeken alsof we van een andere wereld kwamen en je raadt het al, op ons gemak voelden we ons niet. Terug naar onze Bungalow aan het water in de jungle. Geen muren, geen ramen, alleen een bed met klamboe en een rieten dakje op palen. Ik persoonlijk vond het heel erg leuk. Net zoals dat ik het heerlijk vond dat er in Kampot niks te doen was. De mannen waren wat minder enthousiast over het rustige Kampot en zijn dus na de eerste nacht vertrokken naar Vietnam. Zoals ik al zei, ik vond het heerlijk. Een boekje lezen, dagboekje schrijven en vooral niet te sociaal hoeven doen. Na twee dagen helemaal zen te zijn geworden vond ik het dan ook wel goed geweest en was het tijd voor iets nieuws: Siem reap.
Onderweg naar Siem reap heb ik een tussenstop van 2 dagen in Phnom Penh gemaakt. Hier heb ik met twee Nederlandse meisjes een partyboattrip over de Mekong gemaakt. Leuk feessie, precies wat je verwacht van een boottrip: drankjes, muziek, leuke mensen en een boot. Niet meer niet minder. Na deze dagen was het dan tijd voor Siem reap.
Siem reap staat bekend om Ankor wat, de eeuwen oude tempels. Populair was het om de tempels te gaan bekijken met zonsopgang. Samen met Nina, Vera, Saskia en een duitse jongen hebben we dit gedaan, want ja he, het was populair.. En inderdaad, het was prachtig. Heel bijzonder. Veel verschillende tempels gezien, en allemaal uniek. Het einde van Siem reap betekende het einde van Cambodja. Het bijzondere Cambodja!
Vanaf Siem reap zou ik terug vliegen naar Bangkok en zou mijn laatste stop nu echt beginnen. De fullmoon, Sterre en mijn vlucht naar huis wachtten op me…
-
29 Mei 2014 - 18:50
Rennie:
Dank voor alle mooie reisverhalen. Dit zal wel de laatste geweest zijn.
Ik wens je nog heel veel plezier met je vriendinnetje Sterre en een goede reis terug naar Nederland. -
29 Mei 2014 - 19:38
K80:
De rest van de reisverhalen hoor ik graag volgende week life!! -
29 Mei 2014 - 21:39
Ron:
Ik begin zo langzamerhand op reïncarnatie te hopen - nog net niet te geloven - om in een volgend leven ook op die leeftijd de wereld te kunnen ontdekken .........
Ben zelf niet verder gekomen dan Parijs....... maar wel met kakkerlakken!
Love you en kijk uit naar 5 juni!
Je ouwe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley