Thailand met mama

Lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie en geinteresseerden,

mijn laatse stop: Azie. Ik dacht aan goedkoop, strand, stad, spleetogen en een ietwat andere cultuur. Niets was minder waar, maar dat voor later. Eerste mama, die ik na vier maanden weer in de armen kon springen. En gelukkig, na een 15 uur durende reis, stond ze daar, bij de gate in Bangkok op me te wachten. Lachen, huilen en een gevoel van thuis kwam naar boven. Dat wat ik 4 maanden niet had gevoeld, was nu echt bij me. Een ding was snel duidelijk, de knuffels van je moeder zijn en blijven de beste. Een idee van tijd was er niet.. Cairns, Sydney, Nederland en Thailand, allemaal verschillende tijdzones. Donker, dat was het, en daar lieten we het bij. Het wakker worden naast je moeder is dan ook wel gek. Maar gek in een positieve zin, want er stonden een paar mooie weken op ons te wachten.

De eerste vijf dagen Bangkok stonden in het teken van een cultuurshock. Voor mij in ieder geval. Doordat ik met mama was, kon ik voor mijn gevoel even de touwtjes uit handen geven, maar ook was dit even wennen. Aan de ene kant vond ik het heerlijk om niet van te voren een hostel te hoeven boeken, tripjes te moeten boeken of de hele lonely planet door te lezen, maar aan de andere kant moet je nu op iemand anders vertrouwen terwijl je net vier maanden op jezelf hebt vertrouwd. Al met al, dit ging beter dan ooit, mama had goeie plannen en ik kon me er helemaal in vinden. Om nog even terug te komen op die cultuurshock, de mensen in Azie zien je niet als persoon, ze zien je als geld over straat rollen. Ze doen er dan dus ook alles aan om ook maar enigzins contact te krijgen. De eerste tuk-tuk, of, kut-kut zoals mama en ik het noemden, zette ons dan ook bij het reisbureau af in plaats van bij de rivier waar we om gevraagd hadden. Voor de mensen die mij een beetje kennen, daar word ik chagrijnig van.. Gelukkig kon mama er wel om lachen en hadden we ons eerste kut-kut ritje er op zitten.

De eerste marktjes, de eerste h&m (na vier maanden!!), en de eerste goedkope avondmalen waren snel een feit. Ein-de-lijk maar 1 euro (45 Thaise baht) voor een fruitsmoothie in plaats van 10 Australische dollars. Hoewel ik Bangkok zelf niet heel leuk vond, hebben we wel hele leuke dingen gedaan. Het paleis bezocht, boottochten, 10 tempels gezien (naar mijn idee nog steeds alle tien bijna hetzelfde), de Skytower op geweest en last but not least, de Co van Kessel fietstocht gedaan. Dat laatste was het mooist van allemaal. Opgezet door de Nederlandse Co van Kessel; Hier ga je een dag fietsen door Bangkok. Even voor de mensen die Bangkok niet kennen: spookrijden, met de hele familie op 1 brommer, met een fiets op de ''snelweg'' of met je fiets op de brommer is toegestaan. Maar echt, wat was dat gaaf, zoveel bijzondere dingen en kanten van Bangkok gezien dat Bangkok een stuk leuker maakte. Na deze dagen bangkok was het dan tijd voor datgene waar onder ons waarschijnlijk een paar wat bang voor zouden zijn. De thaise massage. Ik zou het graag willen uitleggen, maar het enige wat ik kan zeggen is dat iemand me anderhalf uur heeft laten voelen waar ik precies allemaal spieren heb zitten. Met de gedachte dat het goed voor je is, geprobeerd te ontspannen en te genieten van de massage..

Chang Mai, vanaf Bangkok zijn mama en ik naar Chang mai gevlogen, in het noorden van Thailand. De eerste avond bestond uit martkjes. De tweede avond was dan ook niet veel anders en de tijd om een extra koffer te kopen was aangebroken. Lucky me want plek in mijn backpack was er zeker niet! Het weekend was voorbij dus tijd om aan de bak te gaan. We begonnen met een geweldige daytrip op een farm. Op de farm leerden we dingen over thaise producten en daarna mochten we zelf een 6 gangen menu thais in elkaar flansen. Erg geslaagde dag en heerlijk gegeten! Natuurlijk moest er ook met tijgers geknuffeld worden en niet te vergeten het olifantje rijden. De tijgers knuffelen vond mama dan ook helemaal niks om met haar eigen kind te doen maar om na vier maanden de overbezorgde moeder uit te gaan hangen ging ook wat ver. Samen de kooi ingestapt en ook samen de kooi weer uit gestapt, niks aan de washand dus. Olifant rijden vond ze daarentegen een stuk leuker. We begonnen met ze te voeren, met als bedankje een kusje, vervolgens leerden we olifanten taal, gingen we er op rijden en sloten we de dag af door ze te wassen. Heel gaaf!!
Na twee dagen beestenboel was het natuurlijk weer tijd om wat cultuur te snuiven. Tempel van Chang Mai: check. Ook zijn we naar allerlei verschillende kleine katoen, zijde, leer en honing fabriekjes geweest waar we konden zien hoe alles gemaakt werkt, en ja,voel je vooral verplicht om iets te kopen. De volgende vijf dagen was het feest in Chang mai. Songkran, oftewel, nieuw jaar. Geen irritante rotjes, maar 5 dagen lang watergevecht. En nee hoor, niet een watergevecht zoals na een warme training in meisjes c1, een watergevecht door de hele stad. Auto's, brommers, taxi's, kutkuts, fietsers, alles hangt vol met tonnen water. Boos kan je niet worden, want water over iemand heen gooien betekent niet meer dan gelukkig nieuwjaar en de beste wensen. Nadat mama en ik als kinderen zo blij door de stad liepen met ons waterpistool hebben we besloten de stad voor een dagje te verlaten voor een daytrip naar Chang Rai. We begonnen de dag bij een hele bijzondere gijzer achtig iets wat echt helemaal niet bijzonder was. Shoppen dan maar. Een beter oplossing om ons een half uur te vermaken was er op dat moment even niet. Niet veel later reden we door naar de prachtige witte Rong Khun tempel, wat de ''gijzers'' gelijk deden vergeten. Na een goeie thaise lunch zijn we over de Mekong naar Laos gevaren. Weliswaar voor een uurtje, maar we zijn er geweest. De golden triangel maakte dit mogelijk; de grens van Myanmar, Laos en Thailand. Na een druk weekje Chang mai was het tijd voor wat rust.... Vakantie op vakantie noem ik het maar, Koh Samet dus.

Koh Samet is een eilandje 5 uur naar het zuiden vanaf Bangkok. Blauw water en witte stranden... Dat betekent maar 1 ding: tijd om te relaxen. Eten op het strand, drinken op het strand, massage op het strand, pedicure op het strand, en waarom ook niet, manicure op het strand. En dat bij elkaar misschien voor een tientje pp. Ik moet toegeven, ik voelde me een klein beetje schuldig toen iemand een uur mijn nagels zat te doen en ik maar 2,50 hoefde te leggen. Maar goed, zij blij, ik blij, iedereen blij.

De tijd vloog voorbij met mama... De tijd dat ik alleen door Azie mocht gaan reizen was wat mij betreft veel te snel gekomen, maar dat het eraan zat te komen wisten we allebei. Mama zou vrijdag avond laat vliegen, van te voren hebben we een hotel voor mij geboekt en zijn eerst samen daar heen gegaan. Stiekem nog even een marktje meegepakt na het eten en daarna was het wachten tot mama opgehaald zou worden.

Ookal wisten we dit van te voren, het afscheid was lastig. Ik had alle landen nu gezien die ik wilde zien en dat gaf een beetje een dubbel gevoel. Ergens dacht ik, neem me nu maar lekker mee naar huis maar ook snel genoeg wist ik dat dat niet was wat ik wilde. Nederland was alleen opeens even zo dichtbij, waardoor ik even verlangde naar het gevoel van thuis komen. Na een vakantie je huis binnen lopen en het gevoel van thuis zijn, dat gevoel is goud waard. Maar ook is dat het gevoel wat ik nog meer besef tijdens deze reis. Wat ik hier zie is dat niet iedereen kan spreken van een huis, maar ook niet iedereen kan spreken van een ''thuis'', en dat vind ik misschien nog wel het ergst.
Na dat mama en ik dan toch (ja.. huilend) afscheid hebben genomen begon mijn reis alleen. Op naar Cambodja. Dus inderdaad, het afscheid was opnieuw moeilijk, maar die drie weken was het zo meer dan waard. Ik heb een reis met mama gemaakt die niemand ons meer afpakt en wij allebei nooit meer zullen vergeten!! Thanks moemmie!